سوفی مي‌ره مدرسه اما دلش نمی‌خواد با کسی دوست‌ بشه. دوست نداره کسی بهش نزدیک بشه و فقط با دوستای خودش که دو تا کدو حلوایی‌ان بازی مي‌کنه. پدر و مادرش نگرانن که اون با میوه‌ها و سبزیجات دوست شده و می‌خوان اون با آدم‌ها هم دوست بشه اما سوفی هم‌چنان فکر می‌کنه خودش دوست داره و نیازی نداره با کسی دوست بشه. سوفی توی مدرسه کم کم متوجه می‌شه که دوست آدم باید یه موجود زنده باشه که بتونه باهاش بازی کنه و…
این کتاب برای بچه‌های درون‌گرایی که خیلی دوست ندارن با کسی حرف بزنن یا دوست بشن مناسبه و برای بچه‌هایی که توی مدرسه تنهان.