وقتی کودکتان وارد دوران متوسطه اول می‌شود، باید خودش را با انواع و اقسام موارد تطبیق دهد. از بیشتر شدن فشار درس‌ها گرفته تا پیدا کردن کلاس‌های مختلف در ساختمان مدرسه جدید تا انطباق با همسالان جدید. این موضوع به این معنی است که آن‌ها مشکلات بزرگتری برای حل کردن نسبت به دوران ابتدایی دارند.

اما فرزندتان از سمت شما هم، به عنوان والدینش، برای اینکه یاد بگیرد چطور این چالش‌های جدید را مدیریت کند نیاز به راهنمایی و کمک دارد. اکثر اوقات شما باید از مداخله به جای فرزندتان خودداری کنید. الان زمان این است که فرزندتان یاد بگیرد چطور در جهان راه خودش را پیدا کند و مدافع خودش باشد. شما نباید مانند جارو همه‌ی موانع را از سر راهشان بردارید. نوجواناندر این سن نیاز دارند تا مهارت حل مسئله را در خودشان پرورش دهند و برای غلبه بر موانعی که با آن‌‌ها مواجه می‌شوند، در کنار شما به عنوان مشاورشان (نه حلال مشکلات) مبادرت بورزند.

این موضوع به این معنی است که فرزندانتان نیاز دارند شما آن‌ها را حمایت کنید تا بتوانند انرژیشان را مدیریت کنند و موقعیت‌های موجود را مدیریت کنند. آن‌ها نیاز دارند شما سوال‌های مناسب را از آن‌ها بپرسید و کمکشان کنید تشخیص دهند که اگر هر کاری را انجام دهند چه نتیجه‌ای در پی خواهد داشت. کودکان شما به حمایت نیاز دارند تا اگر نیاز به کمک داشتند برای اینکه از شما راهنمایی بخواهند احساس راحتی کنند و یاد بگیرند برای هر نوع کمکی به چه کسی مراجعه کنند.

به بیانی دیگر، فرزندپروری در این دوران بیشتر راهنمایی است تا آموزش مستقیم. در ادامه تعدادی راهنمایی برای راهبری فرزندتان، زمانی که با فشارهای این دوران مواجه می‌شوند و آموزش فرصت‌ها به آن‌ها در این دوران از زندگی، و آسان کردن انتقال به دوران دبیرستان برای هر دوی شما آمده است.

۱. فشار تحصیلی بیشتر

در سال‌های اول متوسطه‌ی اول کودکان تکالیف بیشتری نسبت به قبل دارند. کارها سختتر می‌شوند در نتیجه باید حواسشان باشد تا عقب نیوفتند. از آنجایی‌که پروژه‌ها بزرگتر است، دانش‌آموزان باید در طول زمان روی پروژه‌ها وقت بگذارند. این موضوع باعث می‌شود تا برنامه‌ریزی رایشان سخت‌تر شود.

باید به فرزندانتان این توانایی‌ها را آموزش دهید:

• قبل از اینکه ساختمان مدرسه را ترک کنید پروژه‌ها را مرور کنید تا مطمئن شوید همه‌ی کتاب‌ها و منابعی که برای خواندن آن روز نیاز دارید را در اختیار دارید.
• از ابزارهای برنامه‌ریزی استفاده کنید. شما به عنوان والدین می‌توانید یک ماه اول برای یادگیری برنامه ریزی درست به فرزندتان کمک کنید تا یادبگیرند به صورت روتین و کاربردی برنامه‌ریزی کنند.
• هر روز برای شروع تکالیف، همه‌ی پروژه‌های کوتاه مدت و طولانی مدت را مرور کنید تا بتوانید الویت‌ها را به طور هوشمندانه‌ای برنامه‌ریزی کنید.
• ارتباط خوبی با معلمینتان برقرار کنید تا بتوانید در زنگ‌های تفریح و استراحت و باقی زمان‌ها، خارج از ساعت کلاس، سوالاتتان را بپرسید.
• سعی کنید یاد بگیرید چطور بهترین بهره‌وری را داشته باشید. بهترین تلاش‌تان را انجام دهید، سپس رها کنید. هیچ نیازی نیست که شما بهترین باشید یا وسواس به خرج دهید.

۲. فشار بیشتر جامعه

مغز نوجوانان بسیار در گروی همسالان و جایگاه اجتماعیشان است. وقتی کودکتان بزرگ می‌شود و تغییر می‌کند، گروه دوستانش هم تغییر می‌کنند. متاسفانه از آنجاییکه کودکان در این سن شخصیت و جایگاهشان را شکل می‌دهند و قسمتی از این فرآیند امل نگاه کردن به دیگران و تصمیم گرفتن در مورد این است که آن‌ها نمی‌خواهند چطور باشند، این دوران معمولا زمان دراماهای اجتماعی است. («من نمی‌خواهم مثل اون دختره باشم!»)

کودکانتان را تشویق کنید تا:

• در هر چالش اجتماعی قبل از اینکه هر نوع واکنشی نشان دهند یک نفس عمیق بکشند.
• به خودشان و همسالانشان این فرصت را بدهند که به یکدیگر اعتماد کنند.
• قبل از اینکه دیگران را قضاوت کنند نیازهایشان را از همدیگر ابراز کنند.
• قبل از اینکه مدرسه شروع شود با یک دوست قدیمی از آن بازدید کنند و در طول هفته‌ی اول با او ناهار بخورند.
• از فرصت‌ها برای داشتن دوستان جدید در مدرسه‌ی جدید استقبال کنند. قعالیت‌های فوق برنامه یک فرصت مناسبی برای شناختن دانش‌آموزاد دیگری که علایق مشابه آن‌ها را دارند است.
• با دوستانشان قرارهای درس‌ خواندن و خوردن پیتزا بگذارند که موقیعت مناسبی برای شناختن یکدیگر در حین درس خواند است.

۳. فشار لجستیکی بیشتر

برای بیشتر دانش‌آموزان رفتن به دوران متوسطه، چالشی برای رفتن از یک کلاس به کلاس دیگر در طول روز ایجاد می‌کند. برای کودکتان لزوم رفتن سر کلاس به صورت آن تایم و برنامه‌ریزی شده را توضیح دهید. سپس از آن‌ها بپرسید چه چیز می‌تواند مانع رسیدن آن‌ها سر کلاس در زمان مشخص شود (صحبت با دوستان، حواس پرتی از ساعت، رفتن به سمت کمدشان برای برداشتن کتاب، …) و کمکشان کنید که راه حل‌های مناسب را پیدا کنند.

از کودکتان حمایت کنید تا:

• با آن‌ها تمرین کنید تا کمدشان را به شکل درستی ترتیب‌بندی کنند تا زمانی که به سراغش می‌روند استفاده از آن برایشان راحت باشد.
• برنامه کلاس‌هایشان را با آن‌ها چک کنید و یک نقشه از ساختمان تهیه کنید تا بهتر راهشان را پیدا کنند. کمدشان کجا قرار دارد، نزدیکترین سرویس بهداشتی کجاست، چه زمانی وقت دارند تا به همه‌ی نیازهایشان برسند؟
• شب‌ها به موقع به تختخواب بروند تا نه ساعت خواب شبانه‌ی مورد نیازشان را داشته باشند و صبح‌ها بتوانند به راحتی بدون ساعت زنگدار یا صدی والدینشان (که به صورت پشتیبان وجود دارند) بیدار شوند. اگر خودشان نتوانند بیدار شوند به این معنی است که شب‌ها به اندازه‌ی کافی نمی‌خوابند.
• برای کنترل استرس تمرین‌های ذهن‌آگاهی انجام دهند. مانند گوش دادن به موسیقی‌های مخصوص قبل از خواب تا راحتتر بتوانند به خواب بروند.

همه‌ی این فشارها فرصت‌های مختلف را به کودکتان می‌آموزد در نتیجه این گرایش را در آن‌ها تقویت کنید تا به دنبال راه حل برای آن‌ها باشند. وظیفه‌ی شما این است که فرزندتان را راهنمایی کندی نه اینکه به جای او زندگی را پیش ببرید.

مهم‌ترین توانایی شما در فرزندپروری کودک در این سن این است که بدون واکنش بیش از حد، یا تلاش برای حل کردن مشکلاتش به او گوش بدهید. در تمام سنجش‌ها نشان داده شده که کودکانی که در سنین پیش از نوجوانی و جوانی می‌توانند به راحتی با والدینشان گفت و گو کنند شادتر و سالم‌تر هستند. اگر کودکتان بتواند پیش مشا بیاید و احساس کند که شنیده می‌شود – بدون اینکه شما وسط حرفش بپرید تا به او بگویید چه کار باید انجام دهد – در مورد چیزهایی که برایشان مهم است و چالش‌هایی که با آ‌ها روبرو هستند بیشتر با شما مشورت می‌کنند. این موضوع به این معنی است که هر دوی شما از مکاله‌ای که با هم دارید چیزهای زیادی می‌آموزید.